“I am the key and my dreams are proud. I’m not afraid to say it out loud.”
“Say It Out Loud” by Kirsten Thien

Kirsten Thien is op een Amerikaanse legerbasis geboren in Berlijn. Kort na haar geboorte verhuist ze met haar familie terug naar het Amerikaanse Maine. De muziek van Linda Ronstadt en zingen in een kerkkoor zijn de basis van haar muzikale talenten. Aan de ‘Georgetown University’ in Washington, D.C. ontdekt Kirsten Aretha Franklin, de traditionele New Orléans jazz en de klassieke vrouwelijke blues zangeressen van de 20ste eeuw. Door de uitdaging en ontroering die ze genereert tijdens optredens voor een publiek, is de keuze om door te gaan als singer-songwriter, vrij snel gemaakt en legt ze haar universitair diploma in de kast. Thien verhuist naar NYC om er in 2000 een eigen band op te richten en om in 2001 haar debuut album "She Really Is" uit te brengen. Tot 2005 werkt ze vooral aan haar gitaartechniek en haar schrijfstijl, en in dat jaar verschijnt ook haar opvolger "You've Got Me". In 2009 wint ze voor haar songwriting de ‘Abe Olman Award for Excellence in Songwriting’.

Op haar derde album "Delicious" (2012) staan elf nummers, waarvan ze er acht zelf schreef. Erik Boyd (producer, bas) bewerkte de songs voor haar ‘road band’, die voor deze plaat bestaat uit David Patterson (guitar), Johnny Pisano (bass) en Dylan Wissing (drums).  Op dat veelgeprezen studioalbum zong Thien als een verleidster terwijl ze de emoties uit haar teksten haalde. Thien vond werk op tournee als soloartiest en bracht in 2013 "Live from the Meisenfrei Blues Club" uit, opgenomen in Bremen, Duitsland. Mensen die willen weten hoe ze solo live klinkt moeten zeker dit album eens beluisteren. Dan kan je horen waar ze in haar eentje allemaal toe in staat is. Ze is gezegend met een fantastische stem die in de verte wat lijkt op Bonnie Raitt. De soul druipt er werkelijk vanaf. Ze begeleidt zichzelf buitengewoon geïnspireerd op de akoestische gitaar. En ze is, voor het oog niet onbelangrijk, gezegend met een prachtige bos rode krullen.

"Two Sides" werpt Thien opnieuw als bandleider en verenigt haar met veel van dezelfde muzikanten die op "Delicious" verschenen, dus wederom een album dat volledig is opgenomen met band. En wat voor een band. Een stel toppers die zich volledig in dienst van Kirsten stellen. Terugkerend ter ondersteuning van vocalist / gitarist Thien zijn de artiesten:  Arthur Neilson (gitaren), Tommy Mandel (piano, orgel, clavinet),  producer Erik Boyd (bas) en Steve Holley (drums). Speciale gasten zijn onder andere de Blues Music Award winnende akoestische gitarist Doug MacLeod,  de Grammy genomineerde Latin jazz gitarist Raul Midon, de in Cuba geboren jazz pianist Fabian Almazan, de Puerto Ricaanse Cuatro gitarist John Benthal, drummer / percussionist Alex Alexander, drummer Wes Little, en de New Orleans achtergrondzangers Tarriona Tank Ball en Anjelika 'Jelly' Joseph. Zeven van de acht nummers zijn geschreven of mede-geschreven door Thien. Met zovele vrienden bevat deze plaat eigenlijk alle elementen van de moderne soulvolle blues, waarbij we geen onnodig overdreven uithalen horen, maar gewoon daar uithalen op de momenten dat het nummer er om vraagt. Zeer professioneel.

Het album opent met "Shoulda Been" als Thien 'but I'm not' zingt, ze speelt akoestische slidegitaar en solo's voordat Neilson een van de zijne neemt. Op het swingende "Sweet Lost And Found" dat samen met Boyd is geschreven, is Thien's zang heel mooi, als ook de stemmen van de achtergrondzangeressen die in dit nummer verder meezingen. Thien en Boyd werken weer samen op "After I Left Home" een blues geïnspireerd door Buddy Guy's "When I Left Home" opgenomen door Guy in 1979, Neilson neemt een uitgebreide Buddy Guy type solo. Thien's Bo Diddley stijl "Say It Out Loud" is een geweldig stuk songwriting met een jazzy akoestische solo van Paul Midon, en wederom die mooie backingvocals. In "I Gotta Man" neemt Thien de eerste leadgitaar solo, terwijl Neilson de tweede neemt.  "Montanas" is een ander origineel, een Bossa Nova met Thien die in het Spaans zingt, met een latin-gitaar van Midon en Benthal, en een prachtige piano van Almazan, een zalig nummer! "Better or You're Gonna Get Burned" bevat MacLeod op een Resonator-gitaar, en Midon op  akoestische gitaar. De enige cover is Thien's prachtige versie van Leon Russell's "I'd Rather Be Blind", voor het eerst opgenomen door Freddie King in 1972.

Kirsten Thien zet met "Two Sides"’ een belangrijke volgende stap in haar carrière. Het album bewijst dat Thien een energieke blues en R&B zangeres / gitariste is, waarmee we in de toekomst rekening mee moeten houden, ze laat gewoon zien een doorgewinterde professional te zijn, die gemakkelijk van blues, naar rock, naar soul-jazz glijdt. Het mooie van dit album is dat de diepgang hier zo oprecht overkomt, waardoor deze plaat mij volledig pakt en dat is best knap. Als muziek oprecht klinkt dan kom je bij mij een heel eind. Hier komen talent, passie en gevoel voor de blues op een prachtige manier samen.